هفته صرفه‌جویی در مصرف آب که از اول تیرماه آغاز می‌شود، شعارها و تأکید‌ها و نگاه‌ها و دستورالعمل‌ها به سمت مصرف بهینه آب می‌چرخد؛ اما هر روز ده‌ها مجوز انشعاب مصرف آب آشامیدنی برای ساخت خانه و بنایی صادر می‌شود. چرا از آب تصفیه‌شده، کلرزده، صاف و شیرین و گوارا باید برای درست‌کردن ملات ساختمانی استفاده می‌شود؟ چرا انبوه‌سازان که ده‌ها هزار لیتر آب برای احداث ساختمان مصرف می‌کنند، از آب تانکر یا آب خاکستری برای احداث واحدهای خود استفاده نمی‌کنند؟ چرا باید به راحتی مجوز انشعاب آزاد برای یک انبوه‌ساز صادر شود؛ اما برای استفاده از آب شرب صدور مجوز به گیرودار اداری بخورد و به امروز و فردا کشیده شود؟

 شیلنگ‌های هدر‌دهنده آب

ده‌ها و صدها طرح ساختمان‌سازی در شیراز و دیگر شهرهای بزرگ اکنون در حال اجراست و به ‌وضوح شاهد هستیم که برای ساخت این مجتمع‌ها و طرح‌های ساختمانی از آب آشامیدنی استفاده می‌شود. کامیون‌ها و بونکرهای حامل بتن آماده هم که به محل پروژه‌ها می‌آیند، بعد از تخلیه کامل بتن، مخزن و دستگاه‌ها را با شیلنگ متصل به کنتور آب آشامیدنی می‌شویند و آبدهی بتن‌های ریخته شده در محل دیواره‌ها نیز با همان شیلنگ متصل به کنتور انجام می‌شود. وقتی از کارگران پروژه‌های ساختمانی درباره این موضوع سوال کردیم تا مطمئن شویم شاهد قتل‌عام آب هستیم، در جواب گفتند: این آب از کنتور شهری است و نرخ آب با تعرفه آزاد محاسبه می‌شود. با وجود بحران کم‌آبی و تداوم خشک‌سالی و لزوم صرفه‌جویی و مصرف بهینه آب و این همه شعارهای رنگارنگ که در هفته اول تیرماه داده می‌شود، چرا نباید انبوه‌سازان از مصرف آب آشامیدنی در ساختمان‌سازی منع شوند؟ چرا نباید در این زمینه پیشگیری از هدررفت آب در اولویت قرار گیرد؟ بی‌توجهی به استفاده از آب آشامیدنی در ساخت‌وساز‌های شهری موجب می‌شود روزانه ده‌ها هزار لیتر آب تصفیه‌شده کلرزده، صاف و شفاف و گوارا صرفاً به خاطر آن‌که بهای بیش‌تری برای نصب انشعاب آن پرداخت شده است، به مصرف برسد.

آبی نیست جز آب آشامیدنی 

این موضوع را با تعدادی از پیمانکاران و انبوه‌سازان نیز در میان گذاشتیم که آن‌ها نیز معتقدند که هدررفت آب در پروژه‌های انبوه‌سازی بسیار بالاست و از سویی دیگر معتقدند که تمام چشمه‌ها و رودخانه‌ها و منابع آب غیر آشامیدنی اطراف شیراز و آب‌های چاه‌های کشاورزی که 20 سال پیش در دسترس بود، اکنون خشک شده است و به جز منابع موجود، آبی برای احداث بنا وجود ندارد. سید احمد جعفری، انبوه‌ساز و مجری طرح‌های ساختمانی در شیراز، دراین زمینه گفت: هر مترمکعب آب آشامیدنی حدود 400 تومان در اختیار مصرف‌کننده قرار می‌گیرد، در حالی که برای استحصال هر مترمکعب آب و تصفیه و قابل شرب‌کردن آن بیش از سه برابر این مبلغ هزینه می‌شود. ما نیز با بیش از سه برابر هزینه معمول انشعابات آب ساختمان را با تعرفه آزاد استفاده می‌کنیم؛ اما در عین حال این دغدغه را نیز داریم که در شرایط کنونی که با خشک‌سالی و کم‌آبی مواجه هستیم، چرا باید از آب آشامیدنی در احداث بنا و ساختمان استفاده کنیم. این انبوه‌ساز و مجری طرح‌های ساختمانی اضافه کرد: الگوی ساخت‌‌وساز در جامعه ما الگوی کاملاً درستی نیست، مقررات ملی ساختمان برخی از الگوها و اجبارها را برای احداث ساختمان تعریف کرده است که با هدف مقاوم‌سازی و استانداردسازی ساختمان است. این مقررات حتی درباره جلوگیری از هدررفت انرژی و آب در ساختمان برنامه پیشنهادی دارد؛ اما در مراحل ساخت هیچ‌کدام از مهندسان و مجریان ساختمان، دستور العملی الزام‌آور برای استفاده یا عدم استفاده از آب در ساختمان‌سازی ندارند. وی اضافه کرد: به‌طور یقین، تمام آب مصرفی کارهای ساختمانی از ابتدا تا اتمام فرآیند ساخت‌‌وساز از آب ‌لوله‌‌کشی تأمین می‌شود و بخش عمده‌ای از این آب هنگام تولید بتن یا آب دادن به سقف‌ها و ستون‌ها به هدر می‌رود. علیرضا حسینی، دیگر انبوه‌ساز شیراز، نیز با اشاره به کمبود منابع آب گفت: تاچند سال قبل که استفاده از بتن آماده چندان مرسوم نبود، بخش عمده‌ای از آب برای تولید بتن و مصالح صرف می‌ش؛ اما اکنون با مرسوم شدن استفاده از بتن آماده، هدررفت آب کاهش یافته است، ولی باز هم استفاده از انشعاب آب آشامیدنی برای تولید مصالح و احداث ساختمان منجر به هدررفت آب می‌شود.

 چاره‌سازنبودن تعرفه‌های آزاد برای انبوه‌سازان 

این انبوه‌ساز و مجری طرح‌های ساختمانی اضافه کرد: قیمت آب ارزان است و به‌ راحتی در دسترس مردم قرار دارد. هر چند شرکت‌های آب و فاضلاب و شهرداری‌ها تا پایان کار ساختمانی آب‌‌بهای مصرفی را با تعرفه‌های بیش‌تری محاسبه می‌کنند تا صاحب‌کار از مصرف زیاد آب خودداری کند؛ اما این تعرفه‌ها نیز بازدارنده نیست. در واقع انبوه‌ساز راهی دیگر به جز استفاده از آب آشامیدنی برای احداث ساختمان ندارد. وی اضافه کرد: ما کمتر پروژه‌ای سراغ داریم که از آب آشامیدنی در احداث بنا استفاده نکند. شاید در دهه‌های قبل استفاده از آب تانکر برای احداث ساختمان مرسوم بوده؛ اما اکنون تقریباً همه برج‌ها و ساختمان‌ها با آب آشامیدنی شهری ساخته می‌شود و این موضوعی است که جا افتاده.

این موضوع را با مسئولان شرکت آب و فاضلاب شیراز در میان گذاشتیم. مدیرعامل و معاونان این شرکت هر چند بر لزوم صرفه‌جویی و مصرف بهینه تأکید دارند؛ اما آن‌ها نیز اذعان می‌کنند که انبوه‌سازان چاره‌ای به جز استفاده از آب شهری برای ساختمان‌سازی ندارند. این مسئولان معتقدند آب با تعرفه آزاد در اختیار انبوه‌سازان قرار می‌گیرد و آن‌ها از این آب برای احداث ساختمان استفاده می‌کنند و بعد از اتمام کار تعرفه‌ها به حالت معمولی باز می‌گردد. مدیرعامل و معاونان شرکت آب و فاضلاب استان فارس می‌گویند: در سال‌های گذشته تانکرهای سیار از رودخانه خشک شیراز یا رودخانه‌های اطراف برای احداث ساختمان آب حمل می‌کردند؛ اما اکنون هیچ رودخانه‌ای در اطراف شیراز وجود ندارد که آب داشته باشد. رودخانه خشک شیراز حقیقتاً خشک شده است و آبی برای برداشت و استفاده در احداث ساختمان ندارد. از این رو دادن مجوز و انشعاب آزاد برای ساختمان‌سازی اجتناب‌ناپذیر است.

همسایگان انبوه‌سازان، تشنه‌اند

برخی از شهروندان شیرازی نیز با گله از این موضوع و با بیان این‌که نباید مردم چوب نبود آب برای سختمان‌سازی را بخورند، گفتند: انبوه‌سازان با سود سرشار و میلیاردی به احداث ساختمان مشغولند، در حالی که در همسایگی آنان خانه‌ها آبی برای نوشیدن ندارند. بسیاری از کوچه‌ها و محلات شیراز در ساعات روز به‌ویژه در ماه‌های گرم سال با افت فشار و قطع آب مواجه است، در حالی که در همسایگی آن‌ها انبوه‌سازان با استفاده از پمپ‌های قوی، آب لوله‌ها را می‌مکند و در احداث ساختمان از آب آشامیدنی استفاده می‌کنند. زهرا موسوی، بانوی شهروند شیرازی، در این زمینه گفت: ما در منطقه میانرود شیراز زندگی می‌کنیم و تقریباً هر روز در فصل تابستان با کمبود و افت فشار آب مواجه هستیم؛ اما انبوه‌سازی و شهرک‌سازی در اطراف این منطقه به‌شدت افزایش یافته است. بسیاری از انبوه‌سازان هرچند منابع ذخیره آب دارند؛ اما از آب تصفیه شهری این منابع را پر می‌کنند. در این‌جا کمتر خانه‌ای می‌توان یافت که مشکل تأمین آب شرب نداشته باشد. مریم حسینی آزاد، دیگر شهروند شیرازی، نیز بیان داشت: ما به کمبود و افت فشار آب عادت کرده‌ایم. بارها برای رفع معضل تأمین آب تماس گرفته‌ایم. در همسایگی ما ساختمان‌های بلند در حال احداث است. آن‌ها به راحتی شیلنگ آب را روی ستون‌ها و دیوارهای سیمانی می‌گیرند و آب را هدر می‌دهند، در حالی که ما در انتظار قطره‌ای آب له‌له می‌زنیم. مشخص است تا زمانی که آب آشامیدنی در دسترس سازندگان ساختمان است، کسی از آب تانکر استفاده نمی‌کند و در حال حاضر در تمام طرح‌های انبوه‌سازی از آب آشامیدنی استفاده می‌شود. اگرچه قیمت آب مورد استفاده در کارگاه‌های مصالح ساختمانی و پروژه‌ها چند برابر قیمت آب آشامیدنی مردم است؛ اما تاکنون نتوانسته اقدام مفیدی تلقی شود. دولت هزینه گزافی برای تأمین آب آشامیدنی تصفیه‌شده می‌پردازد. استان فارس و شیراز سال‌ها است که با خشک‌سالی دست و پنجه نرم می‌کنند و در عطش تأمین آب هستند. دیدن چنین مناظر و صحنه‌هایی باعث می‌شود که در زمینه کارکرد برخی مدیران و مسئولان و شعارهایشان برای فرهنگ‌سازی مصرف بهینه آب شک و تردید ایجاد شود. اگر شعارهای صرفه‌‌جویی و مصرف بهینه واقعی است، حداقل در هفته صرفه‌جویی در مصرف آب، طرح‌های انبوه‌سازی را با آب غیر شرب ادامه دهند تا فشار کمتری بر مصرف آب آشامیدنی وارد شود.

آب آشامیدنی؛ به نام کارگر، به کام ساختمان

اگر انبوه‌سازان منابع دیگری به جز آب نوشیدنی شهری برای احداث ساختمان در دسترس ندارند، آب فضای سبز شهری از کجا می‌آید؟ مگر نه این است که شهرداری‌ها شبکه‌های توزیع آب برای آبیاری گل‌ها و باغچه‌ها و چمن‌ها دارند؟ حداقل می‌توان از این آب برای احداث ساختمان استفاده کرد. انبوه‌سازان می‌توانند با استفاده از تانکر، این نوع آب را که هزینه کمتری برای تولید آن صرف شده است، در انبوه‌سازی استفاده کنند. پاسخی که یکی از مدیران شرکت آب و فاضلاب شیراز به ما داد، بسیار قابل تأمل است. این مسئول در نشست خبری با خبرنگاران بیان داشت: انشعاب آب آشامیدنی که به انبوه‌سازان داده می‌شود، برای استفاده در ساختمان‌سازی نیست، بلکه برای تأمین آب آشامیدنی کارگران است؛ اما انبوه‌سازان قانون را دور می‌زنند و از این آب برای ساختمان‌سازی استفاده می‌کنند.

دبیر شبکه سمن‌های محیط‌زیستی مازندران از کاهش حجم جنگل‌های مازندران به یک میلیون و ۹۰۰ هزار هکتار خبر داد. به گزارش «سبزینه» به نقل از ایلنا، مسعود مولانا، دبیر شبکه سمن‌های محیط‌زیستی مازندران، با اشاره به کاهش حجم جنگل‌های استان مازندران گفت: براساس آمارهای منابع طبیعی مازندران، در ۴۰ سال گذشته حجم جنگل‌های مازندران از سه میلیون و ۶۰۰ هزار هکتار به یک میلیون و ۹۰۰ هزار هکتار رسیده و همین مقدار نیز به لحاظ کیفی بسیار آسیب دیده است. اگرچه در بخش‌هایی از شرق مازندران وضعیت بهتر است، اما در بخش‌های مرکزی وضعیت بسیار خراب است و تصرفات زیادی صورت گرفته است. وی با بیان این‌که تغییر کاربری اراضی جنگلی به کشاورزی از مهم‌ترین مسائلی است که به جنگل‌ها آسیب وارد کرده است، تصریح کرد: آتش‌سوزی‌های بسیار گسترده که در سال‌های گذشته اتفاق افتاده، همچنین ویلاسازی و گسترش روستاهای کنار جنگل با این شعار که جنگل‌ها را آباد کنیم و برداشت چوب باعث آسیب رساندن به جنگل‌ها شده است. مولانا با بیان این‌که طی سال‌های گذشته نگاه به جنگل نگاه اقتصادی بوده است، گفت: سال‌ها به جنگل به عنوان منبع چوب نگاه شده و مسئولان هیچ‌وقت به جنگل نگاه اکولوژیکی که حافظ جامعه است، نداشته‌اند. یکی از مهم‌ترین کارکردهای جنگل تثبیت خاک است. اگر این خاک‌ها را از بین ببریم، خاک‌هایی را که میلیون‌ها سال است در این منطقه وجود دارند از کجا می‌توانیم وارد کنیم؟ وی افزود: در شرایطی که با بحران آب روبه‌رو هستیم؛ جنگل‌ها را تخریب و برای ذخیره آب در جنگل سدسازی می‌کنیم؛ در حالی که یکی از کارکردهای جنگل ذخیره‌سازی آب است. دبیر شبکه سمن‌های محیط‌زیستی مازندران با اشاره به این‌که طی سال‌های گذشته ۲۰ درصد کاهش نزولات آسمانی داشتیم، اما میزان سیل بسیار افزایش داشته است، گفت: علت این است که در بالادست گاه به دلیل احداث جاده، پوشش جنگلی از بین رفته است و آب جذب زمین نمی‌شود و با کوچک‌ترین بارندگی شاهد سیل هستیم. در حقیقت عامل اصلی سیل، جاده است؛ در صورتی که اگر پوشش گیاهی باشد، آب جذب شده و تبدیل به سیل نمی‌شود. وی با بیان این‌که بیش‌تر مناطقی که برای دامداری تحت اختیار روستاییان بود به ویلا تبدیل شده است، تصریح کرد: کل سطح پوشش جنگلی ایران حدود ۹ درصد است؛ در حالی که بر اساس شاخص سازمان ملل، پوشش جنگلی برای هر کشور باید حداقل ۲۵ درصد باشد، متأسفانه در کشور ما همین حدود ۹ درصد پوشش جنگلی را هم هر روز به بهانه‌های مختلف از جمله‌ سدسازی، ویلاسازی و... از بین می‌بریم. مولانا با اشاره به این‌که در گذشته برخی از استادان دانشگاه منابع طبیعی پیمانکار جنگل بودند، یادآور شد: خوشبختانه با اجرای طرح تنفس، موضوع پیمانکاری جنگل‌ها منتفی شده است. البته قرار بود با اجرای طرح تنفس بهره‌برداری قطع و محافظت انجام شود، اما به رغم قطع بهره‌برداری هیچ محافظتی انجام نمی‌شود. به گفته مسئولان سازمان جنگل‌ها، قرار بود بودجه اولیه ۸۰ میلیارد تومانی برای طرح محافظت در سال ۹۶ اختصاص داده شود، اما بخش بسیار اندکی از این پول در اختیارشان قرار گرفته است. دبیر شبکه سمن‌های محیط‌زیستی مازندران بیان کرد: جنگل‌های مازندران منحصر به فرد بوده و ذخیره ژنتیکی هستند و از یخبندان نجات پیدا کرده و به ما رسیده‌اند، اما متأسفانه اراده‌ محافظت از جنگل‌ها بسیار ضعیف است. مولانا افزود: درختان از طریق اندام‌هایشان گاز دی‌اکسیدکربن را جذب و به خاک منتقل می‌کنند، وقتی خاک را برای کشاورزی یا ویلا‌سازی شیار می‌دهیم تمام این دی‌اکسیدکربن آزاد می‌شود. در حالی که درون خاک برای گیاه بسیار مفید است، آزاد شدن آن در فضا ضررهای بسیاری دارد. وی همچنین گفت: متأسفانه بخش وسیعی از سایت‌های پسماند در شمال کشور یا در کنار رودخانه است یا در دل جنگل‌ها؛ شیرابه‌های زباله وارد خاک می‌شود و خاک و آب را آلوده می‌کند.

معاون سازمان آبخیزداری، مراتع و امور بیابان سازمان جنگل‌ها و مراتع گفت: شهرستان ریگان (واقع در استان کرمان) در شمار 10 منطقه شاخص و برتر کشور در اجرای طرح‌های بیابان‌زدایی قرار دارد. به گزارش «سبزینه» به نقل از ایرنا، ناصر حیدری‌پور افزود: بیابان‌زدایی در کشور از سال 96 و مالچ‌پاشی بعد از گذشت 10 سال در 27 هزار هکتار از کانون‌های بحرانی فرسایش بادی آغاز شد. وی عنوان کرد: عملیات مالچ‌پاشی در ریگان با موفقیت انجام شد و اجرای این طرح طی سال جاری نیز در این شهرستان ادامه خواهد داشت. حیدری‌پور با اشاره به این‌که عملیات مالچ‌پاشی یکی از مراحل موقت در بیابان‌زدایی است، افزود: نهالکاری می‌تواند نقش بسزایی در بیابان‌زدایی داشته باشد. معاون سازمان آبخیزداری، مراتع و امور بیابان سازمان جنگل‌ها و مراتع عنوان کرد: بیابان‌زدایی با مشارکت جوامع روستایی می‌تواند تأثیر شایانی در حفظ و احیای منابع طبیعی داشته باشد. حیدری‌پور افزود: فعالیت‌هایی خوبی در زمینه بیابان‌زدایی در خراسان جنوبی نیز انجام شده است. کارشناسان فائو در بازدید و ارزیابی از منطقه ریگان اجرای طرح‌های بیابان‌زدایی این منطقه را موفق برشمرده‌اند. به گفته وی، ریگان یکی از مناطقی است که در شرایط بحرانی بیابان‌زایی قرار دارد؛ لذا اعتبارات خوبی در زمینه احیای جنگل‌های مخروبه و بیابان‌زدایی به این شهرستان اختصاص می‌یابد. ریگان یکی از شهرستان‌های شرقی استان کرمان و دومین منطقه بحرانی کشور در زمینه فرسایش بادی و گردوغبار شدید است. ساکنان شهرستان ریگان نیمی از سال را گرفتار طوفان شدید شن و گردوغبار هستند. البته اقداماتی در زمینه بیابان‌زدایی در این شهرستان انجام شده که با توجه به وضعیت بحرانی ریگان ناکافی است. سه طرح بزرگ بین‌المللی، کشوری و استانی در زمینه مهار گردوغبار در شهرستان ریگان در حال اجراست. طرح بین‌المللی ار. اف. ال. دی. ال. که از سال 90 در شهرستان ریگان آغاز شده 83 روستا را تحت پوشش قرار داده و با مشارکت جوامع محلی در حال اجراست. سال گذشته نیز مالچ‌پاشی بعد از گذشت 13 سال در شهرستان ریگان آغاز شد که در این طرح پنج هزار هکتار از کانون‌های بحرانی فرسایش بادی مالچ‌پاشی می‌شود. نهالکاری نیز در 700 هکتار از کانون‌های بحران فرسایش بادی در منطقه 800 متری و ده‌رضای شهرستان ریگان در حال انجام است. گردوغبار، طوفان شن و ریزگردها تاکنون 16 روستای این شهرستان را خالی از سکنه کرده است. ریگان تا مرکز استان کرمان 285 کیلومتر فاصله دارد.

معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد با اشاره به این‌که سودجویان زغال (تجارت سیاه) باعث آتش‌سوزی در برخی جنگل‌های این استان شده‌اند، گفت: با عاملان تجارت سیاه برخورد جدی می‌شود. به گزارش «سبزینه» به نقل از ایرنا،‌ عزیز فیلی اظهار کرد: بر اساس برنامه‌ریزی و هماهنگی انجام‌شده چوپان‌ها و اهالی جوامع محلی با مسئولان در شناسایی متهمان همکاری می‌کنند. وی بیان کرد: برای تشویق روستاییان و همکاری بیش‌تر آنان برنامه‌های تشویقی در نظر گرفته شده است. معاون هماهنگی امور عمرانی کهگیلویه و بویراحمد گفت: در چند روز اخیر یک گروه سازمان‌یافته غیربومی با زغال‌گیری از درختان سبب آتش‌سوزی گسترده در جنگل‌های این استان شده‌اند. این افراد زغال را پس از بسته‌بندی به صورت قاچاق از کشور خارج می‌کنند. وی با اشاره به این‌‌که از ابتدای سال جاری تاکنون 72 هکتار از جنگل‌ها و مراتع این استان در آتش سوخته است، میزان آتش‌سوزی در جنگل‌ها و مراتع این استان در مدت مشابه سال قبل را 240 هکتار اعلام کرد. معاون هماهنگی امور عمرانی کهگیلویه و بویراحمد بیان کرد: هشت قرارگاه عملیات مهار آتش‌سوزی‌ در عرصه‌های طبیعی و زیست‌محیطی استان در محل فرمانداری‌های شهرستان‌های هشت‌گانه این استان راه‌اندازی شد. فیلی افزود: فرماندهی عملیات هر قرارگاه بر عهده فرماندار هر شهرستان است و دبیر این قرارگاه‌ها نیز ادارات منابع طبیعی است. 20 دستگاه اجرایی، خدماتی، امنیتی و انتظامی و نیروهای مردمی و بخش خصوصی عضو رسمی این قرارگاه هستند. وی ادامه داد: وظیفه هماهنگی، فرماندهی و مدیریت تیم‌های امدادی و اطلاع‌رسانی سریع در زمینه آتش‌سوزی‌ها و مهار آن‌ها بر عهده این قرارگاه است. معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد گفت: کمبود نیروی انسانی محیط‌بان و جنگلبان، تجهیزات مهار آتش و سخت‌گذر بودن جاده‌های دسترسی از دشواری‌های مهار آتش در عرصه‌های طبیعی کهگیلویه و بویراحمد است. وی افزود: برخی شهرستان تنها یک تا سه نفر محیط‌بان و سه تا پنج نفر جنگلبان دارد که با استفاده از گروه‌های مردم‌نهاد این کمبودها جبران می‌شود. فیلی اظهار کرد: براساس برنامه‌ریزی انجام‌شده، با توجه به شرایط جغرافیایی از بالگردهای مهار آتش استان‌های خوزستان و فارس برای اطفای حریق استفاده خواهد شد. وی با اشاره به آتش‌سوزی‌های گسترده روزهای اخیر در مناطق حفاظت‌شده کوه خاییز و کوه حاتم در شهرستان‌های لنده، بهمئی و کهگیلویه نیز گفت: وقوع این آتش‌سوزی‌ها عمدی بوده و افراد دخیل در بروز آن نیز شناسایی شده‌اند. وی اضافه کرد: سودجویان زغال که تعدادشان به بالای 20 نفر می‌رسد عامل آتش‌سوزی‌های چند روز اخیر در مناطق گرمسیری این استان به‌ویژه کوه حاتم شهرستان بهمئی بودند. این افراد سودجو و فرصت‌طلب که به نظر می‌رسد دارای کوره زغال در مناطقی از شهرستان بهمئی و شهرستان بهبهان استان خوزستان هستند، ظرف سال‌های گذشته تاکنون و به گفته مسئولان امر، افزون بر سه هزار اصله درخت بلوط در جنگل‌های این استان را با هدف تهیه زغال قطع کرده‌اند. کهگیلویه و بویراحمد بیش از یک میلیون و 400 هزار هکتار عرصه جنگلی و مرتعی دارد و با توجه به موقعیت اکولوژیکی و توپوگرافی خاص خود از پوشش گیاهی، جانوری و منابع حیاتی متنوعی برخوردار است؛ به گونه‌ای که افزون بر 20 درصد پوشش جنگلی زاگرس و حدود 40 درصد گونه‌های دارویی کشور را در خود جای داده است. هم‌اکنون هفت منطقه حفاظت‌شده با وسعت 93 هزار و 660 هکتار، دنای شرقی با وسعت 28 هزار و 202 هکتار، خاییز سرخ با مساحت 33 هزار و 235 هکتار، خامی با وسعت 25 هزار و 671 هکتار، دیل با مساحت 10 هزار و 381 هکتار، سولک با وسعت دو هزار و 428 هکتار و سیوک با مساحت 12 هزار و 858 هکتار در این استان وجود دارد. کهگیلویه و بویراحمد همچنین دارای پنج منطقه شکارممنوع شامل پادنای سمیرم، خرم ناز، لار و ماغر، حاتم و کوه تلرش است.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی چهارمحال و بختیاری از ارسال آب شرب از چهارمحال و بختیاری به آبادان خبر داد. به گزارش «سبزینه» به نقل از مهر، تورج احمدپور با اشاره به ارسال آب شرب از چهارمحال و بختیاری به آبادان اظهار کرد: به واسطه پایین آمدن کیفیت آب و شور شدن آب شرب این شهر، یک تانکر ۱۰ هزار لیتری آب شرب از این استان به آبادان ارسال شد. وی ادامه داد: در حال حاضر کاهش بارش‌ها و خشک‌سالی، منابع تأمین آب را در این استان با مشکل مواجه کرده است و هم‌اکنون ۵۰ روستای چهارمحال و بختیاری با تانکر آب‌رسانی می‌شوند. احمدپور بیان کرد: شناسایی و تأمین منابع آبی جدید برای انتقال آب به این روستاها در دستور کار است.

رئیس آب و فاضلاب شهری کهگیلویه گفت: سالانه سه میلیون مترمکعب آب آشامیدنی برای مصرف شهروندان در دهدشت، مرکز شهرستان کهگیلویه، برداشت می‌شود. به گزارش «سبزینه» به نقل از ایرنا، داریوش فقهی‌پور اظهار کرد: از این میزان یک میلیون و 200 هزار مترمکعب توسط آب و فاضلاب روستایی مصرف می‌شود. وی بیان کرد: آب و فاضلاب شهری آب آشامیدنی 20 روستای اقماری شهرستان را هم تأمین می‌کند. فقهی‌پور تصریح کرد: درصد زیادی از آب تولیدی در روستاها برای آبیاری مزارع، کشاورزی و تأمین آب آشامیدنی گوسفندان استفاده می‌شود. وی گفت: از 24 هزار مشترک آب و فاضلاب شهری شهرستان، چهار هزار مشترک روستایی هستند. فقهی‌پور صرفه‌جویی در مصرف آب را ضروری دانست و گفت: فرهنگ صرفه‌جویی باید با مشارکت خانواده‌ها و مدارس در جامعه نهادینه شود. وی تصریح کرد: در صورتی که شهروندان مصرف آب خود را کاهش ندهند، احتمال جیره‌بندی آب در شهرستان وجود دارد. فقهی‌پور طول خطوط انتقال آب شهری دهدشت را 28 کیلومتر و طول شبکه شهری را 150 کیلومتر ذکر کرد.

استاندار کهگیلویه و بویراحمد با بیان این‌که میزان سرانه مصرف آب بسیار بالاست، گفت: باید در زمینه مصرف بهینه آب فرهنگ‌سازی شود. به گزارش «سبزینه» به نقل از ایسنا، علی‌محمد احمدی در نشست شورای حفاظت از منابع آب استان با اشاره به وضعیت اقلیمی کشور و به تبع آن استان، افزود: با توجه به کاهش نزولات آسمانی و سفره‌های آب زیرزمینی می‌طلبد شهروندان در مصرف آب صرفه‌جویی کنند. وی خواستار تسریع در اجرای پروژه‌های حوزه آب شد و اظهار کرد: باید تمهیدات لازم برای مدیریت انتقال آب اندیشیده شود. استاندار کهگیلویه و بویراحمد با تأکید بر نقش پررنگ رسانه‌ها در اصلاح شیوه مصرف آب، خاطرنشان کرد: مطبوعات و رسانه‌های جمعی بازوان توانمند دولت هستند و انتظار می‌رود با ساخت برنامه‌های فرهنگی و سمعی و بصری نحوه صحیح مصرف آب را به مخاطبان و شهروندان آموزش دهند. احمدی تصریح کرد: مدیریت منابع آبی استان نیازمند برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت است. وی خواستار ارائه گزارش فرمانداران شهرستان‌های هشت‌گانه استان درباره مدیریت آب در نشست بعدی این کارگروه شد. استاندار کهگیلویه و بویراحمد تأکید کرد: باید دستگاه‌های اجرایی در برنامه‌ریزی‌های خود تمهیدات لازم برای سازگاری با خشک‌سالی را بیندیشند و در این زمینه در حوزه عمومی نیز فرهنگ‌سازی‌های لازم انجام شود. احمدی با تأکید بر این‌که تأمین آب آشامیدنی اولویت نخست استان است، بیان کرد: قیمت تمام‌شده آب شرب در استان بالاست و بنابراین فرهنگ‌سازی عمومی برای اصلاح الگوی مصرف آب ضروری است. وی خواستار شناسایی، کشف و جمع‌آوری انشعابات و چاه‌های غیرمجاز در استان و برخورد با متخلفان برداشت آب از چاه‌های استان شد. استاندار کهگیلویه و بویراحمد گفت: در راستای مدیریت تنش آبی همکاری همه دستگاه‌های اجرایی، نهادهای انتظامی و قضایی ضروری است و انتظار می‌رود همگان پای کار باشند.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب شیراز گفت: اغلب روستاهای حاشیه شیراز، انشعابات غیرمجاز بدون آب‌بها دارند و آب آشامیدنی را رایگان و بی‌رویه مصرف می‌کنند. به گزارش «سبزینه»‌ به نقل از ایرنا، مهندس ‌الله‌بخش نظرپور همزمان با هفته صرفه‌جویی و مصرف بهینه آب اظهار کرد: 23 درصد از آب تولیدی در کلان‌شهر شیراز، آب به حساب نمی‌آید و هدررفت تلقی می‌شود که بخش عمده‌ای از آن از همین انشعابات غیرمجاز مصرف می‌شود. این مقام مسئول با اشاره به این‌که شرکت آب و فاضلاب بر مسدود کردن انشعابات غیرمجاز و تبدیل آن به انشعاب مجاز تأکید دارد، افزود: در این زمینه گشت‌های نظارتی فعال هستند و این انشعابات در ماه‌های گذشته در 13 روستای حاشیه شیراز اصلاح شده‌اند. نظرپور اضافه کرد: سامانه توزیع آب در بسیاری از روستاهای حاشیه شیراز از جمله گویم، محمودیه، اکبرآباد و بسیاری از روستاهای دیگر که به کلان‌شهر شیراز ملحق شده‌اند، در ماه‌های گذشته ساماندهی و اصلاح شده و انشعاب مجاز به ساکنان این مناطق داده شده است. مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب شیراز افزود: شیراز کلان‌شهری با ویژگی مهاجرپذیری است و هر روز بر جمعیت این شهر و روستاهای اطراف آن افزوده می‌شود. تأمین آب شرب شیراز با چالش‌هایی خاص همراه است؛ در فصول گرم و تابستان حداقل 20 درصد به جمعیت شهری شیراز افزوده می‌شود، بسیاری از افراد از کشورهای حاشیه خلیج فارس و شهرستان‌های جنوبی استان فارس در تابستان در شیراز ساکن می‌شوند و از این رو مصرف آب در تابستان در این شهر به‌شدت افزایش می‌یابد. نظرپور اضافه کرد: سالانه 20 هزار بازدید از انشعابات آب در شیراز انجام می‌شود و حدود شش هزار انشعاب غیرمجاز هر سال تبدیل به انشعاب مجاز می‌شود. وی اضافه کرد: شهروندان می‌توانند استفاده غیرمجاز از آب را در شیراز به سامانه 122 گزارش دهند. مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب شیراز همچنین در بیان دلایل کم‌آبی، ضمن اشاره به عواملی نظیر خشک‌سالی، کمبود بارش، افزایش جمعیت، تأثیر مهاجرت و نداشتن الگوی مناسب مصرف در بخش‌های مختلف، گفت: امسال در فارس با 65 درصد کاهش بارندگی به نسبت میانگین بلندمدت و در شیراز با 51 درصد کاهش بارندگی مواجه بوده‌ایم. نظرپور با بیان این‌که 77 درصد از کل آب مصرفی شیراز را منابع آب زیرزمینی تأمین می‌کنند، افزود: عمق‌ چاه‌های آب شیراز در سال‌های گذشته حداکثر 200 متر بود، اما امروز حفر چاه برای برداشت آب به 300 متر رسیده است. هفته صرفه‌جویی و مصرف بهینه آب از اول تیرماه آغاز شده است.